04.11.2022

Let it be!

Ken je dat gevoel? 
Je voelt je b.v. boos of gekwetst en je bent eigenlijk alleen maar gericht op “hoe kom ik van dit nare gevoel af.”
Misschien ga je winkelen, iets eten, wat dan ook om dat gevoel niet meer te voelen en je hoopt dat door deze dingen te doen het gevoel verdwijnt.

Maar wat nou als je het er nu gewoon laat zijn?

Wellicht denk je nu, “ja daaag, ik ga me toch niet bewust nog meer met dit rotgevoel bezig houden.”
Maar wat is het ergste wat er kan gebeuren als je het gevoel er gewoon laat zijn? Door het er te laten zijn geef jij jezelf de kans om deze gevoelens ook daadwerkelijk weer af te voeren uit jouw lichaam.

Emoties zijn ook energie, het is niet voor niks dat als je verliefd bent dit voelbaar is in je buik of wanneer je iemand mist dit voelbaar is in jouw hart.
Wanneer jij je verdrietig voelt of boos en jij er voor kiest deze emotie er niet te laten zijn, dan zeg je eigenlijk tegen jezelf, “jij mag dit niet voelen” of “zeur niet zo”. 

Wat je op zo’n moment doet is de energie in jouw lichaam niet de ruimte geven om te ontladen om zo weer ruimte te maken voor andere/nieuwe energieën.

Wat er dan eigenlijk gebeurd is dat je het weer terugduwt jouw lichaam in, met als gevolg dat deze emoties zo maar weer de kop op kunnen steken, ook als het een hele andere situatie is. Dit maakt voor de emotie niet uit. Het is een bom die elk moment weer kan ontploffen. 
Denk aan die bal die je onder water wilt duwen, maar elke keer komt deze weer omhoog met enorme kracht.
Zo is dit ook met weggeduwde emoties.

Laat het er gewoon zijn, zonder te vluchten, zonder je stemmetje in je hoofd, het er gewoon laten zijn, meer niet. Want…. Het MAG er zijn!
Jij bent niet jouw emoties, jij ervaart ze. En als je op deze manier naar jouw emoties kijkt en de tranen laat komen of je woede ventileert dan zul je merken dat die spanning, die je in jouw lichaam voelde, anders gaat voelen en na een tijdje zelfs verdwijnt.

De volgende keer als je weer de neiging hebt om te vluchten voor jouw emoties, stel jezelf dan de volgende vraag, “Geef ik deze emotie even de ruimte zodat het UIT mijn lichaam kan, of verdring ik het en duw ik het weer terug mijn lichaam IN?”.

Liefs, Ageeth